Κυριακή πρωί και φτάσαμε στην ώρα μας, στο σημείο συνάντησης για άλλη μια εκδρομή με τους Triumph-Motoriders.

Ήδη είχαν μαζευτεί αρκετά μέλη και ο θαυμάσιος καιρός εξασφάλιζε τις προϋποθέσεις άλλη μια επιτυχημένη βόλτα. Αυτήν την Κυριακή είχαμε ως προορισμό την Βόρεια Εύβοια.

Θα επισκεπτόμασταν την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου που βρίσκεται στο χωριό Προκόπι, ακολούθως για καφεδάκι και λουκουμάδες στον γνωστό ΑΛΕΞΙΟΥ και θα καταλήγαμε στους καταρράκτες Δρυμώνα, λίγο έξω από το ομώνυμο χωριό.

Παρότι ή ώρα είχε περάσει τις 11, εντούτοις η υγρασία σε κάποια ανήλιαγα κομμάτια του δρόμου, δήλωνε παρούσα. Εκεί λοιπόν ήθελε λίγο παραπάνω προσοχή από όλους μας..

Πριν τις 12 έφτασε και το τελευταίο μέλος με την σκούπα, στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας.

Άρχισε να χτίζεται το 1930 ναός προς τιμή του Αγίου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1951 όπου και τοποθετήθηκε εκεί το σκήνωμά του. Σύμφωνα με την ιστορία, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος γεννήθηκε το 1690. Έλαβε μέρος στον ρωσοτουρκικό πόλεμο (1711), που διήρκεσε 7 χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες να συλληφθούν αιχμάλωτοι από τους Τατάρους. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο νέος τότε στρατιώτης Ιωάννης.

Οι Τάταροι πούλησαν τον Ιωάννη σε κάποιον Τούρκο αξιωματικό του ιππικού, τον Ομέρ αγά από το Προκόπιο της Μικράς Ασίας, μια πόλη που ήταν κτισμένη σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, 60 χιλιόμετρα έξω από την Καισάρεια της Καππαδοκίας.
Πολλοί στρατιώτες αρνήθηκαν την ορθόδοξη πίστη τους πιεζόμενοι από τις απειλές των αλλόθρησκων Τούρκων.

Μπροστά στα δώρα και τις υποσχέσεις των Αγαρηνών εκάμθησαν.Ο Ομέρ τον όρισε ως σταβλίτη. Οι συνθήκες διαβίωσης του Αγίου ήταν πολύ σκληρές. Κοιμόταν στο στάβλο του αφεντικού του, μαζί με τα ζώα των οποίων τη φροντίδα τους είχε αναθέσει. Έτρωγε ελάχιστα, τα ρούχα του ήταν φτωχικά και ήταν αναγκασμένος να περπατά χωρίς υποδήματα.

Ο Τούρκος θέλοντας να τιμήσει τον Άγιο για τις υπηρεσίες του, προσφέρθηκε να του καλυτερέψει τις συνθήκες διαβίωσης. Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και συνέχισε να φροντίζει τα ζώα του αφεντικού του και να μένει στον στάβλο.

Δουλεύοντας την ημέρα και προσευχόμενος την νύχτα έζησε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος τον υπόλοιπο του βίου του έως τις 27 Μαΐου του 1730, όπου αναπαύτηκε σε ηλικία 40 ετών.

Με την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας και Τουρκίας που έγινε το 1924, μεταφέρθηκε και το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου στο Νέο Προκόπι Εύβοιας, όπου εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες που ζούσαν στο Προκόπι της Μικράς Ασίας.

Αφού λοιπόν προσκυνήσαμε, αναχωρήσαμε για καφέ στον γνωστό «Αλεξίου» που βρίσκεται μερικά χλμ μακριά στον δρόμο προς την Αγία Άννα.

Για όλους τους μοτοσικλετιστές είναι ένας πολύ γνωστός προορισμός γιατί μετά τα στροφιλίκια , μπορείς να πιείς εκεί τον καφέ σου και να επιστρέψεις. Οι περισσότεροι παραγγείλαμε λουκουμάδες με σοκολάτα. Βέβαια μπορεί να λέγονται λουκουμάδες αλλά για τους ..γευσιγνώστες, αυτά που σερβίρονται είναι σβίγκοι. Στην ουσία , οι τηγανισμένοι σβίγκοι είναι κάτι σαν λουκουμάδες με πιο πλούσια ζύμη, όχι νηστίσιμη αφού περιέχει βούτυρο και αυγά.

Κάποιοι Triumph-Motoriders είχαν απογευματινή εργασία και κάποιοι άλλοι άλλες υποχρεώσεις και έτσι 4 μηχανές πήραν νωρίς το δρόμο της επιστροφής.

Όλοι οι υπόλοιποι ξεκινήσαμε για τους καταρράχτες.

Από το Προκόπι μέχρι τους καταρράχτες μέσω Αγίας Άννας, η απόσταση είναι περίπου 40 χλμ ενώ από την Λίμνη και τον Όσιο Δαυίδ η απόσταση είναι περίπου 50χλμΟι καταρράκτες του Δρυμώνα συνθέτουν μια τοποθεσία ανεξάντλητης φυσικής ομορφιάς.

Οι πανέμορφοι αυτοί καταρράκτες βρίσκονται σε υψόμετρο 620 μέτρων, 4 χιλιόμετρα μετά το Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, από τον δρόμο που ξεκινά από τις Ροβιές. Η διαδρομή γίνεται μέσα στο κατάμεστο από βλάστηση περιβάλλον.

Δύο είναι οι εκδοχές για το πώς πήρε η περιοχή το όνομά της: Είτε από το πυκνό δάσος από δρυς (βελανιδιές) που την περιβάλλει, είτε από το δριμύ ψύχος που επικρατεί στη περιοχή τους χειμερινούς μήνες.

Αφήσαμε τις μηχανές στο χώρο στάθμευσης και ακολουθήσαμε τα σηματοδοτημένα μονοπάτια που οδηγούν στους καταρράχτες πιάνοντας περιστασιακά τις κουπαστές και τα σχοινιά για την κατάβαση. Εξάλλου η προσεγμένη αυτή διαδρομή προσφέρεται και για περιπατητές όπου μπορούν να διαβάσουν σε σημάνσεις τα διάφορα είδη δέντρων και θάμνων που υπάρχουν στην γύρω περιοχή.

Ο ποταμός Σηπιάς δημιουργεί ένα μαγευτικό θέαμα διασκορπίζοντας το νερό του στους ονειρεμένους καταρράκτες. Το νερό πέφτει με πάταγο και ορμή από ύψος 15 μέτρων σε μια κρυστάλλινη λίμνη κυκλωμένη από βράχια και δάσος. Η κατάφυτη αυτή λίμνη είναι μεγάλης οικολογικής αξίας λόγω του πυκνού ελατοδάσους που την περιβάλλει και συνδυάζετε με τα σπάνιας ομορφιάς μαύρα πεύκα.Απολαμβάνοντας θέαμα, βγάλαμε φωτογραφίες με φόντο το πανέμορφο τοπίο.

Ανεβήκαμε ασθμαίνοντας στο πάρκιν όπου βγάλαμε μία αναμνηστική ομαδική με τις καλές μας και πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο του γυρισμού.

Ο δρόμος μέχρι την Λίμνη Ευβοίας ήταν πραγματική οδηγική απόλαυση.

Ανεφοδιαστήκαμε λίγο πριν την διασταύρωση με την Λίμνη και συνεχίσαμε τον δρόμο της επιστροφής…