Ταξιδιωτικό 

>Γράφει ο Βασίλης Οικονόμου

Πλαταιές

Τις χειμωνιάτικες Κυριακές, επιλέγονται κοντινοί προορισμοί ώστε να βρισκόμαστε νωρίς το απόγευμα στα σπίτια μας. Μια τέτοια Κυριακή αποφασίσαν οι T-Motoriders να πάνε για καφέ στις Πλαταιές..

Πλαταιές…. Μια ονομασία που την θυμάμαι ακόμα από τα σχολικά μου χρόνια.. Πόσες φορές δεν είχαμε μάθει για την μάχη των Πλαταιών, στα περίφημα sos στο μάθημα της Ιστορίας??.. Σαν χθες μου φαίνεται που είχε πέσει στο διαγώνισμα. Η μάχη των Πλαταιών το 479πΧ. Ένα χρόνο μετά από την άλλη μεγάλη μάχη…των Θερμοπυλών. Πέρσες εναντίων Ελλήνων και αυτή την φορά με νίκη των δεύτερων.

Πρόσβαση για το χωριό υπάρχει σχεδόν από παντού. Εμείς για να απολαύσουμε την ηλιόλουστη μέρα αλλά και αναζητώντας νέες διαδρομές με την πολυπληθή παρέα των T-Motoriders, επιλέξαμε την παλαιά εθνική από Μάνδρα προς Θήβα, στρίβοντας στην Οινόη και μέσω του χωριού Πύλη, να βρεθούμε στις Πλαταιές.

Την πρώτη φορά που είχα επισκεφτεί την πόλη ήταν στους σεισμούς του 1981 που είχε χτυπηθεί άσχημα από τον εγκέλαδο. Η λαβωμένη εκκλησία με το καμπαναριό ακόμα βρίσκεται χαραγμένο στο μυαλό μου. Μεγαλώνοντας την επισκεπτόμουν όλο και πιο συχνά λόγω των πτήσεων μου με αλεξίπτωτο πλαγιάς (παρά πέντε) από το αεραθλητικό κέντρο που βρίσκεται στις παρυφές του Κιθαιρώνα. Την έχω αποτυπώσει πολλές φορές από μεγάλο ύψος.

Η διαδρομή είχε πολλές στροφές μέσα στο παρθένο δάσος. Η ομάδα σαν φίδι ανέβαινε το βουνό και κρυβόταν κάτω από τους πελώριους ίσκιους. Πριν το χωριό Πράσινο στρίψαμε αριστερά προς την Πύλη για να επισκεφτούμε ένα μνημείο πεσόντων, που ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξη του.

Μια τεράστια πέτρα σκαλισμένη και τριγύρω κράνη και τουφέκια. Στο κέντρο  το άγαλμα που δεσπόζει,  υπάρχει για να μας θυμίζει τις θυσίες και τις μάχες που έδωσαν οι ντόπιοι αντιστασιακοί..

Εκεί…στην κατοχή, οι Γερμανοί ήθελαν να περάσουν από τα δύσκολα βουνά που συχνά οι αντάρτες έστηναν ενέδρες..Πριν το χωριό Πύλη λοιπόν, έπιασαν 2 αιχμαλώτους που τους έβαλαν μπροστά σαν ασπίδα για να μην τους χτυπήσουν. Όμως οι αντάρτες τους εκτέλεσαν σχεδόν  όλους.

Οι Γερμανοί γύρισαν και πάλι με πολλαπλάσιο στρατό, σκότωσαν γέροντες  και έκαψαν όχι μόνο την Πύλη αλλά και τα άλλα χωριά που αποτελούν τα ξακουστά Δερβενοχώρια.. Το μνημείο μας αφηγήθηκε ταπεινά την ιστορία του..

Ξεκινήσαμε για τις Πλαταιές..Πίσω από τον λόφο άρχισαν να φαίνονται οι ανεμογεννήτριες. Τεράστιοι έλικες χόρευαν με τον άνεμο αδιαφορώντας εάν χάλαγαν την ομορφιά του τοπίου. Αρκεί που στροβιλίζονταν γλυκά, χαρίζοντας μας απλόχερα την ενέργεια τους.

Βγαίνοντας από την Πύλη, απλώνεται μπροστά μας ο περίφημος κάμπος της Θήβας. Τα χρώματα της γης εναλλάσσονταν ..το πράσινο με το καφέ, το κίτρινο με το μπλε.. ότι γυάλιζε στον κάμπο δεν ήταν χρυσός αλλά μια άλλη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας..τα ηλιακά κάτοπτρα που ακίνητα, αντανακλούσαν τις ακτίνες..Κι ο ουρανός έκανε τα δικά του παιχνίδια με τα σύννεφα..

Πριν μπούμε στις Πλαταιές, συναντήσαμε τα αρχαία μνημεία… Άρχιζε το αρχαίο τείχος των Πλαταιών από το τείχος του σύγχρονου νεκροταφείου του χωριού και συνέχιζε μέχρι να χαθεί από το μάτι. Ξεχασμένες πέτρες από τον χρόνο  και τους ανθρώπους. Αυτές που κάποτε συγκροτούσαν την «Ιερή Πόλη»,  που προστάτευσαν τους κατοίκους από τις πολιορκίες, που άντεξαν στον Πελοποννησιακό και Κορινθιακό πόλεμο και στην φημισμένη Μάχη των Πλαταιών,  κείτονταν εκεί, με επάνω τους τα σημάδια από τις λόγχες και το αίμα των πολεμιστών..

Το μυαλό γυρνάει και πάλι στην πραγματικότητα..Στρίψαμε και εμείς με τα σιδερένια άλογα μας στην πρώτη πλατεία και μπήκαμε σαν σύγχρονοι κατακτητές στο χωριό..Στην κεντρική πλατεία των Πλαταιών δέσαμε τα «άλογα μας» και τα αφήσαμε να ξαποστάσουν απολαμβάνοντας τον καφέ με την καλύτερη παρέα..