Ταξιδιωτικό 

Γράφει: Βαγγέλης Ταντσιόπουλος

Η ζωή αρχίζει στα 1300 μέτρα | Πάρνωνας Οκτώβριος 2018

Σαν αποχαιρετισμό στο φετινό καλοκαίρι αποφασίσαμε να επισκεφθούμε ένα βουνό που έως τώρα μας είχε ξεφύγει, τον Πάρνωνα. Η εκδρομή κανονίστηκε για το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου. Τα μέρη και οι δρόμοι γνωστοί λόγω εντοπιότητας, χαρτογράφηση το καλοκαίρι και φύγαμε.

Αλλά μερικές φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως τα ελπίζεις. Αυτή την φορά όμως η τύχη το τερμάτισε : ΚΥΚΛΩΝΑΣ κυρίες και κύριοι, ένα  σπανιότατο στην περιοχή μας φαινόμενο θα έπιπτε επί των κεφαλών μας αν δεν την αναβάλλαμε όπως και πολύ σοφά πράξαμε για τις 20-21 Οκτωβρίου.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου

Έτσι λοιπόν το πρωί του Σαββάτου μαζευτήκαμε στο γνωστό σημείο στα Μέγαρα 10 μηχανές και 2 αυτοκίνητα έτοιμοι να πάρουμε το αίμα μας πίσω, οδηγώντας δύο μέρες με καλό καιρό στα υπέροχα τοπία του Πάρνωνα.
 Ξεκινήσαμε λοιπόν και διαμέσου του Passo Colosourti με τις πολύ ωραίες στροφές του και την υπέροχη θέα του φτάσαμε στα Άνω Δολιανά, όπου και σταματήσαμε στο καφενείο της ‘’Κυρά-Βούλης’’ για καφέ.
Αφού απολαύσαμε τα γλυκά της Αρετής, τα ψητά κάστανα και το λικέρ τριαντάφυλλο που με χαρά μας κέρασε ξεκινήσαμε για να μπούμε σιγά-σιγά στο βουνό. Μέσα από μια πολύ όμορφη διαδρομή και αφού περάσαμε τα χωριά Καστρί και Αγ.Πέτρος μπήκαμε επιτέλους στην καρδιά του Πάρνωνα.
Η διαδρομή άρχισε σταδιακά να γίνεται μαγευτική ανεβαίνοντας μέσα στα έλατα ώσπου φτάσαμε στα 1300μ. περίπου και αρχίσαμε την κατάβαση προς την Καστάνιτσα μέσα από το περίφημο καστανόδασός της.
Το χωριό είναι ένα υπέροχο δείγμα Τσακώνικης αρχιτεκτονικής, με τα στενά καλντερίμια του που σου επιτρέπουν να τα διαβείς με την μηχανή βιώνοντας μια μοναδική εμπειρία.
Μετά την ολιγόλεπτη στάση για φωτογραφίες, πήραμε τον δρόμο για το δεύτερο σκέλος της διαδρομής και ξαναφτάνοντας στο ψηλότερο σημείο του στα 1300 μέτρα αρχίσαμε να κατηφορίζουμε μέσα από το πυκνό ελατόδασος προς τον τελικό μας προορισμό, τις Καρυές.
Και κάπου εκεί συνέβη το ατύχημα : οι έντονες βροχές του περασμένου μήνα είχαν φέρει γαρμπιλάκι στις άκρες του δρόμου, με αποτέλεσμα ένα μέλος της παρέας μας να γλιστρήσει και να υπάρξει πτώση. Και εκεί φάνηκε η σημασία του σωστού εξοπλισμού και τα πλεονεκτήματα του ταξιδιού με μια οργανωμένη Ομάδα.
Κατ’αρχάς ο εξοπλισμός φρόντισε ώστε οι ζημιές να είναι μόνο υλικές (ευτυχώς μικρής έκτασης) και η Ομάδα ανέλαβε τα υπόλοιπα.  Ασφαλίσθηκε το σημείο του ατυχήματος ώστε να προειδοποιούνται τα έτσι κι αλλιώς ελάχιστα διερχόμενα αυτοκίνητα. Ταυτόχρονα έγινε έλεγχος του οδηγού για τυχόν τραυματισμό.
Ευτυχώς δεν είχε πάθει τίποτα λόγω του σωστού εξοπλισμού κι έτσι δεν χρειάστηκε το φαρμακείο που πάντα έχουμε μαζί μας.
Αφού επισκευάστηκε προχείρως η μηχανή  με πολλή προσοχή συνεχίσαμε το ταξίδι μας.

Περάσαμε από την Βαμβακού και την Βαρβίτσα και φτάσαμε νωρίς το απόγευμα στο ξενοδοχείο. Τακτοποίηση στα δωμάτια, ξεκούραση , ελεύθερος χρόνος και τσιπουράκι στο σαλόνι του ξενοδοχείου μέχρι το βραδάκι που η ταβέρνα του χωριού στέναξε από 25 πεινασμένους και ευδιάθετους ταξιδιώτες.
Μετά από μια γεμάτη μέρα από όλες τις απόψεις, ώρα για ύπνο.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου

Το επόμενο πρωί, ενισχυμένοι από τρείς ακόμα τοπικούς φίλους-μέλη της Ομάδας αλλά χωρίς δύο που λόγω του ατυχήματος αποσπάστηκαν από αυτή επιστρέφοντας στην Αθήνα, μετά από έναν χορταστικό ύπνο κι ένα εξίσου χορταστικό πρωινό ξεκινήσαμε χωρίς καθυστέρηση για την δεύτερη μέρα μας στο βουνό.

Περνώντας πάλι μέσα από την καρδιά του Πάρνωνα και αφήνοντας πίσω μας τα μαγευτικά Τζίτζινα (πινέζα) βγήκαμε στην Νότια πλευρά του βουνού. Δυστυχώς φέρει ακόμα τα βαριά σημάδια της μεγάλης φωτιάς του 2007 πάνω του.

Αφού ανεφοδιαστήκαμε στο Γεράκι, ανηφορίσαμε από την Νοτιοανατολική πλευρά προς τον Κοσμά ακολουθώντας τον αρκετά γρήγορο και με ωραίες στροφές δρόμο. Στην μεγάλη πλατεία του χωριού και κάτω από τα τεράστια πλατάνια, ήπιαμε αχνιστό καφέ συνοδευμένο με γαλακτομπούρεκο.

Άρχισε μετά ο δρόμος να κατηφορίζει και να ακολουθεί το φαράγγι του Δαφνώνα που καταλήγει στο Λεωνίδιο. Αλλά πρώτα μια στάση στην Ι.Μ. Έλωνας  για ένα κερί ήταν επιβεβλημένη. Επιβλητικό το μοναστήρι, κατανυκτικό το καθολικό του και μαγευτική η θέα του έτσι όπως είναι σκαρφαλωμένο στον βράχο πάνω από το φαράγγι.
Ακολουθώντας την επιβλητική διαδρομή δίπλα στον χείμαρρο διασχίζουμε την όμορφη κωμόπολη και διαμέσου του πολύ ωραίου για παιχνίδι παραλιακού δρόμου φτάσαμε στους Μύλους όπου είχαμε αποφασίσει στάση για –τι άλλο- σουβλάκια!!!
Αφού ανακτήσαμε τις δυνάμεις μας –κυριολεκτικά- αναχωρήσαμε για την Αθήνα όπου φτάσαμε αργά το απόγευμα χωρίς κάποιο απρόοπτο.

Άλλη μια εξόρμηση των T-Motoriders είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία , καλή διάθεση και γεμάτες παραστάσεις. Επιπλέον είχαμε ξανά αποδείξει στους εαυτούς μας ότι δρώντας ως Ομάδα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις στα μέτρα του εφικτού. Μέχρι την επόμενη πινέζα λοιπόν…….