Ταξιδιωτικό 

Ευρωπαϊκό ταξίδι 2014 | 3ο Μέρος | Τσεχία

Το επόμενο πρωί αφού απολαύσαμε για άλλη μια φορά το υπέροχο πρωινό, ίσως το καλύτερο σε όλο μας το ταξίδι, μεταβήκαμε στο κλειστό παρκινγκ του ξενοδοχείου όπου αρχίσαμε την προετοιμασία για το ταξίδι. Ελέγξαμε και πάλι το πίσω λάστιχο , φορτώσαμε τις μηχανές και στις 8πμ ήμασταν ήδη στον δρόμο με προορισμό την Πράγα.

Ο ουρανός καταγάλανος αλλά στο βάθος του ματιού έβλεπες τα μαύρα σύννεφα που μας περίμεναν έτοιμα για βροχή. Ο δρόμος μέχρι τα σύνορα ήταν καλός. Μετά όμως μπήκαμε σε μια ατέλειωτη ταλαιπωρία. Έργα παντού!! Οι 3 λωρίδες κυκλοφορίας εναλλάσσονταν με  1 για πολλά χλμ. Τα φορτηγά σχημάτιζαν ουρές χλμ. Μας έκανε εντύπωση πως όταν σε κάποια διαστήματα άνοιγε ο δρόμος και φεύγαμε από την λωρίδα μας και πηγαίναμε πιο δεξιά αφήνοντας χώρο να μας προσπεράσουν κάποιοι πιο γρήγοροι, αρκετοί  χρησιμοποιούσαν τα alarm ως «ευχαριστώ» για την κίνηση μας αυτήν. Τι να πούμε… ευρωπαίοι… άλλη νοοτροπία… ελπίζοντας κάποια στιγμή να την υιοθετήσουμε κι εμείς …

Το οδόστρωμα είχε αρχίσει να χειροτερεύει. Ήταν τα χειρότερα οδικά χλμ που διανύσαμε σε όλο μας το ταξίδι. Σκεφτείτε στον δρόμο τσιμεντένιες υπερυψωμένες κορνίζες 2,5 μέτρων μήκος, που μέσα είχαν άσφαλτο , να τις διανύεις για τουλάχιστον 20χλμ. Οι μηχανές χόρευαν ανεβοκατεβάζοντας συνεχώς τις αναρτήσεις..

Σταματήσαμε 2 φορές για ανεφοδιασμό. Όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, η πλήρωση του ντεπόζιτου με καύσιμο γίνεται από τον οδηγό του οχήματος και πληρώνεις στο ταμείο εντός του πολυκαταστήματος. Κάτι σαν τα ΣΕΑ τα δικά μας αλλά πολύ πιο οργανωμένα.

Η βροχούλα τελικά μας έκανε για λίγο παρέα… ίσα να μας κάνει να φορέσουμε τα αδιάβροχα μας, μετά από λίγο σταμάτησε σαν να έπαιζε μαζί μας κρυφτό….

Πριν τις 5 φτάσαμε στον ξενοδοχείο που βρίσκονταν ακριβώς στον περιφερειακό της πόλης. Ένα τεράστιο γυάλινο κτίριο να παιχνιδίζει με τις αδύναμες πλέον ακτίνες του ήλιου.

Βάλαμε τις καλές μας στο υπόγειο πάρκιν  και ανεβήκαμε στα δωμάτια. Λόγω της γυάλινης κατασκευής  τα παράθυρα δεν άνοιγαν και νιώθαμε σαν να ήμασταν κλεισμένοι σε ένα πολυτελές κελί. Για να μην πάρουμε πολλά ρούχα μαζί μας ,είχαμε κανονίσει στην μέση του ταξιδιού να τα δώσουμε να μας τα πλύνουν κι έτσι μετά την παράδοση βγήκαμε με προορισμό την πόλη.

Σε απόσταση 10 λεπτών (πραγματικών) με τα πόδια, βρίσκονταν ο σταθμός του μετρό που θα μας οδηγούσε το κέντρο της Πράγας. Με τον χάρτη στα χέρια και το χαμόγελο στα χείλη ξεκινήσαμε για τον σταθμό μη ξέροντας τι ταλαιπωρία μας περίμενε!!!

Μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων υπήρχαν αλλά δεν δέχονταν κάρτα, συνάλλαγμα δεν είχαμε κάνει ακόμα κι έτσι από ένα άλλο μηχάνημα που ήταν λίγα μέτρα πιο πέρα με cashcard βγάλαμε χίλιες κορόνες. Επιστρέφοντας για έκδοση εισιτηρίου είδαμε ότι δεν έδινε ρέστα, έτσι βγήκαμε ξανά έξω από τον σταθμό και μετά από πολλά μαγαζιά μόνο ένας πωλητής πίτσας θέλησε να μας κάνει ψιλά για να μπορέσουμε να πάρουμε τα εισιτήρια. Οι οδηγίες όμως επάνω στον εκδοτήριο δεν ήταν σαφείς και μπερδεμένες. Μετά από αρκετή ώρα επιλογών και σκέψεων αποφασίσαμε να πατήσουμε το κουμπί που έγραφε 6 διαδρομές μιας και ήμασταν 3 άτομα. Πιστεύοντας ότι είμαστε εντάξει επιβιβαστήκαμε στο μετρό. Βαγόνια παλιά αλλά καθαρά και καλοδιατηρημένα.

Κατεβήκαμε στην ενδιάμεση στάση Museum  για να επιβιβαστούμε σε άλλη γραμμή που περνούσε από το κέντρο. Στο τέλος της κυλιόμενης σκάλας μας περίμεναν με παγωμένο χαμόγελο 2 ελεγκτές του μετρό για τον έλεγχο των εισιτηρίων. Μόλις δώσαμε το εισιτήριο μας είπαν πως αυτό είναι για ένα άτομο και χρήση 6 ζωνών(!!) δίνοντας περισσότερα χρήματα από το εισιτήριο που έπρεπε να βγάλουμε!!! Με τα ελάχιστα αγγλικά τους μας εξήγησαν πως πρέπει να πληρώσουμε πρόστιμο 800 κορώνες το άτομο . Μετά από πολλές συζητήσεις και πολλά νεύρα και αντεγκλήσεις πληρώσαμε πρόστιμο για ένα άτομο και εκδώσαμε τα σωστά εισιτήρια. Με το ηθικό πεσμένο και το χαμόγελο σβησμένο βγήκαμε στην παλιά πόλη.

Πρώτος προορισμός ο περίπατος στην παλιά Πόλη, η καρδιά της Πράγας. Το 1901 αναφέρεται για πρώτη φορά η λειτουργία αγοράς στη σημερινή τοποθεσία της Πλατείας της Παλιάς Πόλης (Στάρομέτσκε νάμεστι). Σημαντικό μέρος της ιστορίας της Πράγας αντανακλάται στα κτίρια γύρω από την πλατεία της Παλιάς Πόλης. Στη βόρεια πλευρά δεσπόζει η λευκή πρόσοψη της μπαρόκ εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, ενώ στην ανατολική υπάρχουν δύο υπέροχα δείγματα αρχιτεκτονικής: το Ανάκτορο της Πέτρινης Καμπάνας, ένα αναστηλωμένο γοτθικό ανάκτορο, και το ροκοκό Ανάκτορο Γκολτς-Κίνσκι.

Το ημικύκλιο συμπληρώνει μια σειρά κτιρίων με προσόψεις σε απαλά χρώματα. Μια σειρά πολύχρωμων σπιτιών ρομαντικού ή γοτθικού ρυθμού, με εντυπωσιακά εμβλήματα, κοσμεί τη νότια πλευρά της Παλιάς Πόλης. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το τετράγωνο μεταξύ των οδών Σέλετνα και Τσέλετσνα. Η πλατεία αποτελούσε ανέκαθεν κεντρικό σημείο της πόλης. Σήμερα υπάρχει εδώ ένα κέντρο τουριστικών πληροφοριών, καθώς και πολλά εστιατόρια, καφέ, καταστήματα και αίθουσες τέχνης.

Το βλέμμα μας σταμάτησε στο αστρολογικό ρολόι που δεσπόζει στο παλιό Δημαρχείο.  Το ρολόι αυτό είναι γνωστό για την ιστορία του παγκοσμίως.. Το πρώτο ρολόι τοποθετήθηκε στο δημαρχείο στις αρχές του 15ου αιώνα. Το 1490 κατασκευάστηκε ξανά από έναν ωρολογοποιό ονόματι Χάνους. Από τότε το ρολόι επισκευάστηκε αρκετές φορές, αλλά ο μηχανισμός του που λειτουργεί μέχρι σήμερα τελειοποιήθηκε από τον Γιαν Ταμπόρσκι το 1552 με 1572.

Η άποψη του ωρολογοποιού ήταν ότι στο κέντρο του σύμπαντος βρίσκεται η Γη. Σκοπός του ρολογιού δεν ήταν να λέει την ακριβή ώρα, αλλά να μιμείται τις υποτιθέμενες τροχιές του Ήλιου και της Σελήνης γύρω από τη Γη. Ο δείκτης του Ήλιου, που σημαίνει την ώρα, στην πραγματικότητα καταγράφει τρία διαφορετικά είδη χρόνου. Ο εξωτερικός δακτύλιος με τους μεσαιωνικούς αραβικούς αριθμούς δείχνει την “παλιά ώρα της Βοημίας”, κατά την οποία η μέρα των 24 ωρών άρχιζε να μετράει από τη Δύση του ηλίου. Ο δακτύλιος με τους λατινικούς αριθμούς δείχνει την ώρα όπως την ξέρουμε. Το γαλάζιο τμήμα της πλάκας αντιπροσωπεύει το ορατό μέρος του ουρανού. Αυτό χωρίζεται σε 12 τμήματα. Στη λεγόμενη βαβυλωνιακή περίοδο, η μέρα χωριζόταν σε 12 ώρες κυμαινόμενης διάρκειας, ανάλογα με το αν ήταν καλοκαίρι ή χειμώνας. Το ρολόι δείχνει επίσης την κίνηση του Ηλίου και της Σελήνης στα 12 ζώδια, τα οποία έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη ζωή της Πράγας κατά το 16ο αιώνα. Λέγεται ότι όταν τελείωσε ο ωρολογοποιός το έργο αυτό ο Κάρολος του έβγαλε τα μάτια για να μην μπορέσει να ξαναφτιάξει το ίδιο και σε άλλον βασιλιά!

Αφού θαυμάσαμε και βιντεοσκοπήσαμε αυτό το θαυμάσιο έργο τέχνης περπατήσαμε μέχρι τη φημισμένη γέφυρα του Καρόλου. Το πιο γνωστό μνημείο της Πράγας, που τώρα πια βρίθει από πάγκους μικροπωλητών, συνδέει την Παλιά Πόλη με το Μικρό Μέρος. Προτού πεζοδρομηθεί, από εδώ μπορούσαν να περάσουν τέσσερις άμαξες συγχρόνως. Σήμερα, εξαιτίας της φθοράς του χρόνου, πολλά από τα αγάλματα της γέφυρας είναι αντίγραφα. Τα αυθεντικά φυλάσσονται στο Λαπιντάριουμ και το Εθνικό Μουσείο. Ο γοτθικός Πύργος της Γέφυρας της Παλιάς Πόλης είναι ένα από τα ωραιότερα κτίρια στο είδος του. Η γέφυρα του Καρόλου έχει πολλές φορές πέσει θύμα πλημμύρων και άλλων φυσικών ή ανθρώπινων καταστροφών. Παρ’ όλα αυτά ακόμα στέκεται και θα μείνει σύμβολο της Πράγας για πολλά πολλά  χρόνια ακόμα. Λέγεται πως χρησιμοποιήθηκαν κροκάδια αυγών για να δυναμώσουν οι ενώσεις των πετρών.

Καλά όλα αυτά τα αριστουργήματα αλλά η κοιλιά είχε αρχίσει να φτιάχνει πανό διαμαρτυρίας, οπότε κι εμείς ξεκινήσαμε για την αναζήτηση τροφής πριν κατέβουν και τα ματ και γίνει το αδιαχώρητο στην κοιλιακήν χώραν!!!αυτή την φορά δεν θέλαμε gourmet εστιατόρια κι έτσι επισκεφτήκαμε ένα μαγαζί από τα πολλά που έφτιαχναν ..γύρο. Πραγματικά υπέροχο στην γεύση σουβλάκι που μας χόρτασε και ηρέμησε τον αγώνα κατά της πείνας μας!!

Ηρέμησε όμως και το κουρασμένο μας κορμί και  νάρκωσε το μυαλό μας δίνοντας την εντολή να πάμε για νανάκια… το μεν πνεύμα πρόθυμο να περπατήσει πίσω στη στάση του μετρό η δε σαρξ ασθενής όποτε αναζητήσαμε ταξί να μας πάει στο ξενοδοχείο. Η ώρα είχε πάει σχεδόν μεσάνυχτα κι όμως η κίνηση στους δρόμους αρκετή κι εκεί  που πηγαίναμε με 90χλμ, ξαφνικά σαν να μπήκαμε όλοι σε μια δίνη κόψαμε ταχύτητα και πηγαίναμε με 40 χλμ.!! Όοολα όμως τα αυτοκίνητα τηρούσαν αυτό το όριο!!! Όοολα όμως!!! Απορημένοι ρωτήσαμε τον οδηγό τι συνέβαινε και μας απάντησε πως λόγω έργων έχει οριστεί ανώτατο όριο ταχύτητας τα 40 χλμ και ότι υπάρχουν φωτογραφικές κάμερες που δίνουν κλήσεις… Εντυπωσιασμένοι από την πειθαρχεία σκεφτήκαμε ότι και στην Ελλάδα το ίδιο δεν γίνεται???? Με την μόνη διαφορά βάζουν πακιστανούς με φωσφορούχες σημαιούλες να τις κουνούν πέρα δώθε, με κίνδυνο την ζωή τους, για να κόψει ταχύτητα ο έλληνας οδηγός λόγω έργων!!! Λέμε τώρα…

Πετύχαμε την αλλαγή φρουράς στην είσοδο του κάστρου . Με ευλάβεια παρακολουθήσαμε τον τρόπο που άλλαζαν οι φρουροί του κάστρου και θαυμάσαμε τον τέλειο συγχρονισμό τους!!! Ακολουθώντας τους κουρασμένους στρατιώτες μπήκαμε κι εμείς στο Κάστρο της Πράγας  που είναι ένα σύμπλεγμα κτισμάτων που βρίσκεται στην κορυφή ενός μεγάλου λόφου στην αριστερή όχθη του Ποταμού Μολδάβα. Η γειτονιά που βρίσκεται το Κάστρο της Πράγας ονομάζεται Χρατσάνι. Δεν είναι ακριβώς ένα κλασικό κάστρο, επειδή αρκετά τμήματά του χτίστηκαν σε διαφορετικά στυλ και το κάστρο επεκτάθηκε περισσότερο οριζοντίως παρά καθέτως

Αφού βγάλαμε εισιτήρια για τα πιο σπουδαία αξιοθέατα μπήκαμε στο “Χρυσό Σοκάκι” που είναι μία σειρά από μικρά πολύχρωμα μαγαζάκια που αρχικά χρησίμευαν για να στεγάζουν τους φρουρούς του παλατιού. Αυτός ο στενός, μικρός δρόμος, ένας από τους πιο γραφικούς της Πράγας, πήρε το όνομά του από τους χρυσοχόους της Πράγας που ζούσαν εδώ κατά το 17ο αιώνα. Στη μια πλευρά του υπάρχουν υπέροχα σπίτια χτισμένα μέσα στις καμάρες των τειχών του Κάστρου, που κατασκευάστηκαν από τον Ροδόλφο Β’ για τους 24 φρουρούς του Κάστρου. 100 χρόνια αργότερα μετακόμισαν εδώ οι χρυσοχόοι. Στο Χρυσό Σοκάκι κατοικούσαν αρκετοί γνωστοί λογοτέχνες, όπως ο Σάιφερτ και ο Φρανς Κάφκα.

Λίγο μακρύτερα από το Χρυσό Σοκάκι είδαμε και τον  Πύργο Νταλιμπόρκα που πήρε το όνομά του από μία αριστοκράτισσα που βρίσκονταν φυλακισμένη εκεί με την υποψία συνενοχής σε εξέγερση χωρικών. Τα δωμάτια βασανιστηρίων μας εξαγρίωσαν στην κυριολεξία γιατί τα εξαρτήματά τους ήταν τόσο επώδυνα και βασανιστικά που βλέποντάς τα και μόνο πονούσες κι εσύ ο ίδιος!!! Βέβαια δεν σας κρύβω ότι κάποια στιγμή μπήκα στον πειρασμό να δοκιμάσω τα εργαλεία σε κάποια ψυχή, αλλά θα είχα πολλούς μάρτυρες κι έτσι το ανέβαλα!!!

Αφήνοντας λοιπόν τις κακόβουλες σκέψεις συνεχίσαμε την ξενάγησή μας προς την εκκλησία του Αγ. Βίτου. Οι εργασίες για αυτόν τον Καθεδρικό ναό, το σημαντικότερο οροθέσιο της Πράγας, ξεκίνησαν το 1344 με εντολή του Καρόλου Δ’. Ο πρώτος αρχιτέκτονας του Αγίου Βίτου ήταν ο Γάλλος Ματίας του Αράς. Μετά το θάνατο του ανέλαβε το έργο ο Σουηδός Πέτερ Πάρλερ κι ολοκληρώθηκε από αρχιτέκτονες και ζωγράφους του 19ου και του 20ου αιώνα.  Με την βόλτα μας στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βίτου ήρθαμε  σε επαφή με ιστορία χιλίων χρόνων. Μπήκαμε από τη δυτική είσοδο και είδαμε μερικά από τα καλύτερα στοιχεία σύγχρονου, νεογοτθικού ρυθμού. Στη συνέχεια, περάσαμε από τα παρεκκλήσια και θαυμάσαμε τα θρησκευτικά αντικείμενα, όπως τα λείψανα των αγίων και τα έργα τέχνης από αναγεννησιακούς πίνακες μέχρι μοντέρνα αγάλματα. Αφιερώσαμε αρκετό χρόνο για να θαυμάσουμε  το διακοσμημένο με πολύτιμους λίθους Παρεκκλήσιο του Αγίου Βενκέσλαουν.

Ο καθεδρικός ναός έχει εντυπωσιακά βιτρώ του 20ού αιώνα, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζει το έργο του Τσέχου ζωγράφου της Αρνουβώ Άλφονς Μούχα (1860 – 1939), με θέμα τους Αποστόλους των Σλάβων από τη Θεσσαλονίκη “Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο” (1930). Το φως της ημέρας και οι κρυφές αχτίνες του ήλιου τόνιζαν τα υπέροχα χρώματα των βιτρό, ζωντανεύοντας μπροστά μας τις φιγούρες που  πρωταγωνιστούσαν.

Μπροστά από τον κύριο βωμό του Ναού υπάρχει το μαρμάρινο Μαυσωλείο με την βασιλική κρύπτη, όπου οι βασιλιάδες της Βοημίας θάβονταν. Η βασιλική κρύπτη ακριβώς κάτω από τον καθεδρικό ναό αποτελείται από τους τάφους του Καρόλου IV, των τεσσάρων γυναικών του, καθώς και άλλων βασιλικών προσώπων.

Εξαιρετικής σημασίας και ο τάφος του Αγ. Ιωάννη που δεσπόζει στην αριστερή πλευρά του ναού, φτιαγμένος με 3.600lbr ασήμι, δείχνοντας έτσι την σημασία του Αγίου. Αν και ο Κάρολος , επειδή δεν του εξιστορούσε αυτά που του εξομολογούταν η γυναίκα του , μια κρύα νύχτα του χειμώνα θέλησε να τον πετάξει στον ποταμό Μολδάβα, νομίζοντας ότι δεν θα τον δει κανείς. Την στιγμή όμως που έπεφτε στον ποταμό ο άγιος 5 αστέρια από τον ουρανό φώτισαν την σκηνή κι έτσι όλος ο κόσμος είδε τι κακό έκανε ο βασιλιάς τους. Γι’ αυτό και στο κεφάλι του έχει ένα φωτοστέφανο με 5 αστέρια. Εξωτερικά  ο ναός είναι γεμάτος με αγάλματα που διακοσμούν τις υδρορροές. Περίεργες, παράξενες φιγούρες που θύμιζαν παραμύθι με δράκους και ξωτικά.

Έκθαμβοι αλλά και κουρασμένοι από την μακράν ξενάγηση, καθίσαμε σε καφέ που βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Εκεί απολαύσαμε ο καθένας το ρόφημά του, άλλος σοκολάτα ζεστή, άλλος  hotwine κι ο τρίτος της παρέας  τι άλλο από τον παραδοσιακό πια  fredoespressoalaPanos. ’Ένας καφές χειροποίητος από τον Πάνο που θύμιζε τον fredo καφέ της Ελλάδας, αφού δυστυχώς το μόνο καφέ που ήξεραν εκεί ήταν ένα καφέ νεροζούμι με παγωτό!!

Βγήκαμε από το κάστρο και περπατώντας κατηφορίσαμε προς την παλιά πόλη περνώντας και πάλι από την ασφυκτικά γεμάτη κόσμο γέφυρα του Καρόλου. Κάναμε την ευχή μας στο σημείο που έριξε ο Κάρολος τον Αγ. Ιωάννη γιατί οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι εάν την κάνεις μέσα από την ψυχή σου βγαίνει αληθινή.

Είχε πάει πια μεσημέρι και είπαμε να δοκιμάσουμε τα τοπικά βρώμικα της πόλης που βρίσκονταν στην Πλατεία Βέντσεσλας, μια λεωφόρος με μήκος 750 και πλάτος 60 μέτρα. Τα σχέδια για την πλατεία άρχισαν να πραγματοποιούνται πάνω από 600 χρόνια πριν, στην περίοδο του Καρόλου του Δ΄ όταν η τοποθεσία αυτή χρησιμοποιήθηκε ως τόπος αγοραπωλησιών για άλογα. Από τότε, η πλατεία είναι ένας τόπος για παρελάσεις κάθε είδους ατόμων, οργανώσεων ή πολιτικών κομμάτων στην Δημοκρατία της Τσεχίας. Η λεωφόρος που οδηγεί ως εδώ μπορεί άνετα να χωρέσει, και το έχει ήδη αποδείξει, ως 400.000 άτομα. Στο επάνω μέρος της λεωφόρου θα δείτε και το άγαλμα του Αγίου Βέντσεσλας πάνω στο άλογό του.

Για να χωνέψουμε ήταν απαραίτητη μια βόλτα στα μαγαζιά για σουβενίρ και δωράκια.

Έλα όμως που το περπάτημα μας άνοιξε την όρεξη για ένα γλυκάκι… κι εκεί που λέγαμε τι γλυκό να φάμε, ένας απαλός αεράκος με άρωμα κανέλλας και λιωμένης ζάχαρης, μας έκανε να τον ακολουθήσουμε και μας έβγαλε σε ένα κιόσκι όπου κατασκεύαζε εκείνη την στιγμή το παραδοσιακό γλυκό rakvicka. Το έτρωγες είτε σκέτο ή το συνόδευες με ζάχαρη ή μαρμελάδα. Εμείς ως..εκλεκτικοί Έλληνες καλοφαγάδες,  βάλαμε πραλίνα!!

 Ο ουρανίσκος είχε παραδοθεί στην υπέροχη γεύση. Έκλεινες τα μάτια και απλά απολάμβανες την γεύση της καμένης ζάχαρης που είχε ενωθεί γλυκά με την κανέλλα και η μερέντα να σου παραδίδει τη γλύκα της λιωμένης πραλίνας, ξυπνώντας έτσι όλες τις γευστικές σου αισθήσεις!!! Μετά από αυτόν τον γλυκό <<οργασμό>> ένας καφές ήταν επιβεβλημένος.

Επιστρέψαμε στην πλατεία  όπου πριν αποφασίσουμε σε ποια καφετερία θα κάτσουμε είπαμε να επισκεφτούμε το Παλιό  Δημαρχείο. Ένα από τα εντυπωσιακότερα κτίρια της Πράγας που ιδρύθηκε το 1338, όταν ο βασιλιάς Ιωάννης του Λουξεμβούργου έδωσε την άδεια να δημιουργηθεί δημοτικό συμβούλιο. Με το πέρασμα των αιώνων, αρκετά παλιά σπίτια συνενώθηκαν, έτσι σήμερα, το Δημαρχείο αποτελείται από μια σειρά γοτθικών και αναγεννησιακών κτιρίων, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ανακαινιστεί, μετά τις ζημιές που υπέστησαν από τους ναζί κατά την Εξέγερση της Πράγας, το 1945. Ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι το μέρος που φαίνεται πιο καινούργιο είναι στην πραγματικότητα το πιο παλιό. Ο πύργος του Δημαρχείου, ύψους 69,5 μέτρων, χτίστηκε το 14ο αιώνα και το 15ο αιώνα και του δόθηκε μια νεογοτθική μορφή. Σήμερα είναι ανοικτό για τους τουρίστες και προσφέρει μια ανεπανάληπτη θέα στην πόλη. Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους.

Καθίσαμε τελικά στο καφέ δίπλα από το ρολόι για να δούμε για τελευταία φορά την έξοδο των 12 Αποστολών , πίνοντας τον καφέ μας που δεν ήταν καφές.

Η ώρα είχε πάει ήδη 6μμ. Έπρεπε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμάσουμε τα πράγματα μας μιας και το επόμενο πρωινό φεύγαμε για KarlovyVary.

Μια ολονύχτια όμως , βαρβάτη τροφική δηλητηρίαση με εμέτους, παροδικό υψηλό πυρετό, σπασμούς αλλά και στομαχοεντερικές διαταραχές μόνο ξεκούραση δεν έφερε στα κορμιά των   ταξιδιωτών!!

Το επόμενο πρωινό, φανερά εξαντλημένοι πίνοντας μόνο ένα φλιτζάνι χαμομήλι για να πάρουμε τα χάπια μας  χωρίς πολύ κουράγια και όρεξη ,φορτώσαμε τις μηχανές.

Βγήκαμε στον περιφερειακό και πήραμε τον δρόμο για το Karlovy Vary. Η όμορφη λουτρόπολη  βρίσκεται στη Δυτική Τσεχία, κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία, 140 χλμ από την Πράγα. Ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Κάρολο τον Δ΄, τον 14ο αιώνα.

 Ένα περιπολικό μας συνόδευε διακριτικά μέχρι να βγούμε από την Πράγα.

Η διαδρομή υπέροχη. Οι εναλλαγές των χρωμάτων με τις αποχρώσεις του πράσινου, στα χωράφια δίπλα μας, έδιναν μια άλλη νότα στο ταξίδι μας. Σιγά σιγά βρήκαμε την διάθεση μας και με σύμμαχο τον καλό καιρό φτάσαμε πριν το μεσημέρι στον προορισμό μας. Το ξενοδοχείο παραδοσιακό αλλά οι πολύ φιλόξενοι ιδιοκτήτες του δεν μιλούσαν αγγλικά. Πάντως με  λίγο αγγλικά, λίγο γερμανικά, λίγο ιταλικά… μια χαρά συνεννοηθήκαμε.

Αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και πήραμε τις μηχανές για να κατεβούμε στην πόλη. Βρίσκεται κυριολεκτικά πνιγμένη μέσα στα δάση της κοιλάδας του μικρού ποταμού Τέπλα και φημίζεται για τις 12 θερμές ιαματικές πηγές της . Στο πέρασμα των αιώνων έγινε γνωστή σε όλη την Ευρώπη ως τόπος συνάντησης ανθρώπων των γραμμάτων, των τεχνών και της πολιτικής. Διασχίζοντας τον κεντρικό πεζόδρομο δίπλα στον ποταμό Τέπλα, καταλαβαίνουμε γιατί οι Τσάροι Πέτρος ο Μέγας, ο Γκαίτε, ο Λίστ, ο Μπετόβεν, ο Μπαχ, ο Σοπέν, περπάτησαν τον ίδιο δρόμο. Τα  πολύχρωμα σπίτια να συναγωνίζεται το ένα το άλλο στην ομορφιά και η ευωδιά της γύρω φύσης σε έκαναν να ανοίγεις τα παράθυρα του μυαλού και να γεμίζεις τους διαδρόμους του με όλες αυτές τις εικόνες που θύμιζαν πίνακα ζωγραφικής.

Περάσαμε από το ξενοδοχείο που είχε γυριστεί η ταινία του 007 CasinoRoyal. ‘Ενα λευκό επιβλητικό κτίριο που έχοντας δει την ταινία είδαμε να ζωντανεύει ο πράκτορα 007 και να κυνηγάει τον κακό χαρτοπαίκτη!!!

Με το μάτι χορτασμένο από την ομορφιά του ιαματικού θέρετρου του Καρόλου, καθίσαμε να φάμε σ ένα παραδοσιακό εστιατόριο που βρίσκεται ακριβώς στα δεξιά στην κατηφόρα καθώς μπαίνεις στο κέντρο της πόλης. Αν και μετά την δηλητηρίαση δεν υπήρχε ιδιαίτερη όρεξη, έπρεπε να φάμε κατιτίς για να αντέχει το στομάχι τα αντιπυρετικά.

Βλέποντας τις τεράστιες μερίδες που σέρβιραν , αναρωτιόμασταν πως θα ναι και από γεύση. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψω. Οι άντρες της παρέας αφήσαμε φαγητό διότι η ποσότητα ήταν απλά ..τεράστια!!! Η γυναίκα της παρέας μη νομίζετε ότι παρήγγειλε το ίδιο και το έφαγε όλο!!!! Λόγω της τροφικής δηλητηρίασης είπε να πάρει κάτι ελαφρύ κι έτσι διάλεξε μια πεντανόστιμη παραδοσιακή σούπα. Η τιμή για το δείπνο αυτό ήταν μια πραγματική έκπληξη, μόλις 9€ το άτομο.!! Ήταν το πιο φθηνό αλλά συνάμα γευστικότατο, που είχαμε φάει σ όλο το ταξίδι μας.

Η επόμενη μέρα ήταν αρκετά δύσκολη γιατί έπρεπε να διανύσουμε αρκετά χλμ, και λόγω της εξάντλησης που νοιώθαμε δεν μείναμε να κάνουμε spa στα ιαματικά λουτρά όπως είχαμε προγραμματίσει. Έτσι προτιμήσαμε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε και να ανακτήσουμε δυνάμεις…