Ταξιδιωτικό
“Ελικώνας | Ιερά Μονή Όσιου Λουκά | Λειβαδειά
Οι βόλτες τα ηλιόλουστα χειμωνιάτικα σαββατοκύριακα, έχουν άλλη χάρη…
Αποφασίζεις να αφήσεις το ζεστό σου σπίτι, να ντυθείς καλά και με την «καλή» σου να εκδράμεις κάπου κοντά ή ακόμα και λίγο πιο μακριά.
Ένα τέτοιο χειμωνιάτικο Σάββατο, αποφασίσαμε και εμείς να πάμε μέχρι την Ι.Μ του Οσίου Λουκά στην Βοιωτία.
Ο ήλιος που βγήκε από την Παρασκευή μετά την κακοκαιρία με βροχές , κρύο και χιόνια που επικρατούσε όλη την προηγούμενη εβδομάδα , μας έκανε να προσδοκούμε έναν αντίστοιχο καιρό για το Σαββάτο…όπως κι έγινε.
Πρωινό Σαββάτου λοιπόν, λίγο πιο αργά απ΄ ότι συνηθίζουμε, βρεθήκαμε στο σημείο συνάντησης.
Πρόσωπα νέα στην παρέα μας, γεμάτα χαμόγελα και χαρά συμπλήρωναν το πάζλ των εκδρομέων των Τ-Motoriders
Η φυσιολατρική διαδρομή που θα ακολουθούσαμε μέχρι τον Όσιο Λουκά, θα περνούσε μέσα από τις Πλαταιές, το Καπαρέλλι, την Δόμβραινα, την Αγία Άννα και το Κυριάκι, προσέχοντας τα ανήλιαγα σημεία από τα Βίλια μέχρι και τις Ερυθρές που ξέραμε ότι θα έκρυβαν κινδύνους λόγω του παγετού και γι αυτό ήμασταν πολύ προσεχτικοί στην οδήγησή μας.
Η πρώτη ανασυγκρότηση μας όπου θα συναντούσαμε και μέλη μας από την Χαλκίδα, έγινε στις Πλαταιές πριν μπούμε στο χωριό.
Ο Κιθαιρώνας στα αριστερά μας χιονισμένος κι η απογείωση του αεραθλητικού σημείου για τις σαΐτες και τα παραπέντε, ίσα που ξεχώριζε.
Μέσα από τον κάμπο ξεκινήσαμε την διαδρομή μας για τα Λεύκτρα όπου μας είναι γνωστά από την περίφημη στρατιωτική τακτική που δόθηκε στην μάχη μεταξύ Σπαρτιατών και Θηβαίων . Περάσαμε δίπλα από το μνημείο που είναι μία κολώνα με τις πανοπλίες του εχθρού επάνω της όπου έχει στηθεί στις όχθες του Μόρνου για να μας θυμίζει το γεγονός .
Φτάνοντας στην Δόμβραινα, τις ωραίες ανοικτές στροφές στην πεδιάδα, τις διαδέχθηκαν οι κλειστές ανηφορικές κι οι πρόποδες του Ελικώνα ήταν μπροστά μας. Το χιόνι έκανε πολύ έντονη την παρουσία του, δίνοντας μια ξεχωριστή νότα στις μέχρι τώρα διαδρομές μας. Όσο πιο ψηλά ανεβαίναμε , τόσο πιο πολύ μεγάλωνε και το ύψος του χιονιού εκατέρωθεν του δρόμου.
Το λευκό τοπίο που απλώνονταν μπροστά μας ,λαμπίριζε με τις ζεστές ακτίνες του ήλιου σαν μικρά πολύτιμα διαμάντια και γέμιζε τις ματιές μας με αυτή την άγρια ομορφιά…
Ο Ελικώνας… το «σπίτι» των 9 Μουσών, κόρες του Δία και της Μνημοσύνης… οι οποίες υμνολογούσαν τα μεγάλα κατορθώματα του πατέρα τους για το θαυμαστό τρόπο με τον οποίο έβαλε σε τάξη το σύμπαν.
Η όμορφη αυτή κοιλάδα παρέμεινε γνωστή στην ιστορία ως Κοιλάδα των Μουσών ή ως «ιερό δάσος», ή ως «ιερό άλσος» των Μουσών, γιατί σ’ αυτή αναπτύχθηκε και καθιερώθηκε για πολλούς αιώνες η λατρεία των Μουσών μετά την «μετοίκηση τους από την περιοχή των Πιερίων» και θαυμάζοντάς την νόμιζες ότι από στιγμή σε στιγμή θα βγουν οι 9 κόρες και θα αρχίσουν να χορεύουν με τα πολύχρωμα πέπλα τους..
Μετά την Αγία Άννα το παγωμένο χιόνι καταλάμβανε σε μερικά σημεία όλο το οδόστρωμα. Οι αισθήσεις μας στο ανώτατο σημείο της αδρεναλίνης, προσέχοντας για άλλη μια φορά την οδήγηση μας!!!!
Η επόμενη ανασυγκρότηση των T-Motoriders ήταν στην Αρβανίτσα ..ένα ξέφωτο μέσα στο δάσος ανάμεσα στην Αγία Αννα και το Κυριάκι, όπου τοποθετήσαμε τις μηχανές σε παράταξη για μια αναμνηστική φωτογραφία…
Σαν μικρά παιδιά αρχίσαμε το παιχνίδι στο χιόνι.. πατούσαμε στο παρθένο λευκό χαλί και βουλιάζαμε στο παχύ «πέλος» του… Οι ιπτάμενες χιονόμπαλες πετούσαν ρυθμικά στον αέρα και το αν θα τις απέφευγες ή όχι ήταν θέμα καθαρά τακτικής!!! Τα πειράγματα και τα γέλια γέμισαν την ερημική κοιλάδα δίνοντας της ζωή με τις χαρούμενες φωνές…
Ανεβήκαμε ξανά στα θηριάκια μας και πολύ προσεχτικά μπήκαμε στο Κυριάκι που από πάνω θύμιζε χωριό που είχαν πασπαλίσει με χιόνι όπως στην άχνη τους κουραμπιέδες.
Η εικόνα όμως ασχήμυνε όταν οδηγούσαμε στα στενά, γεμάτα χιόνι δρομάκια του, με τον φόβο μη γλιστρήσουν οι μηχανές μας… Ευτυχώς το χιόνι αυτό δεν ήταν παγωμένο αλλά η αίσθηση του κινδύνου δεν μπορούσε μας αφήσει….
Κατηφορίζοντας την πίσω μεριά του Ελικώνα, αντικρίσαμε την Ι.Μ. του Οσίου Λουκά που ξεπρόβαλλε ηλιόλουστη μέσα από τους ελαιώνες.
Η παρέα των T-Motoriders μεγάλωνε κι άλλο γιατί εκεί μας περίμεναν οι φίλοι μας από την Πάτρα.
Αφήσαμε τις μηχανές στο μεγάλο και προσεγμένο πάρκιν και κατεβήκαμε προς το μοναστήρι.
Η μονή του Οσίου Λουκά συμπεριλαμβάνεται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO, κτίστηκε πάνω στον ναό της Στειρίτιδας Δήμητρας από τον ίδιο τον Άγιο που έχει ασκητέψει εκεί. Ο ναός της Παναγίας χτίστηκε πολύ μεταγενέστερα, τον δέκατο αιώνα. Ακολουθεί τον αρχιτεκτονικό τύπο του σύνθετου τετρακιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με τρούλο, ο οποίος διακρίνει την αρχιτεκτονική σχολή της Κωνσταντινούπολης. Η μοναδική τοιχογραφία που σώθηκε από την αρχική διακόσμηση του ναού της Παναγίας ιστορεί την εμφάνιση του αρχάγγελου Μιχαήλ στον Ιησού του Ναυή πριν από την άλωση της Ιεριχούς.
Τοιχογραφίες διασώζονται και στο νότιο σκέλος του σταυρού και το διακονικό. Παριστάνονται συνολικά πέντε μορφές ιεραρχών που έχουν χρονολογηθεί στο τέλος του 12ου αι.Το Καθολικό, που χτίστηκε για να στεγάσει τα λείψανα του οσίου, είναι η μεγαλύτερη εκκλησία του συγκροτήματος και βρίσκεται στα νότια της εκκλησίας της Παναγίας.Υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η μονή ήταν ξακουστή σε όλο το Βυζάντιο για την πολυτελή της διακόσμηση, η οποία απλωνόταν σε όλες τις επιφάνειες. Εκτός από τα τείχη, τη γλυπτική, τα χρυσά και αργυρά πινάκια, τις τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά (εξαιρετικά εντυπωσιακά στις κοίλες επιφάνειες, το εσωτερικό κοσμούσαν εικόνες, πολυέλαιοι, μεταξωτές κουρτίνες και υφάσματα βωμών (αντιμήνσια). Μόνο ένα τμήμα τους σώζεται σήμερα στη θέση του, κυρίως οι χρωματιστές επενδύσεις των μαρμάρων και τα κιγκλιδώματα των παραθύρων.
Στον περίβολο του ναού, μετά από το ευλαβικό προσκύνημά μας , ήπιαμε το καφεδάκι μας και απολαύσαμε την υπέροχη θέα που μας προσέφερε το τοπίο.. Τα ντόπια προϊόντα που πωλούνταν εκεί ήταν γευστικότατα!!!
Η ώρα όμως είχα αρχίσει να περνά κι η εξόρμηση μας περιελάμβανε έναν ακόμα προορισμό και μάλιστα..γαστρονομικό…την Λειβαδιά… γι’ αυτό έπρεπε να ξεκινήσουμε νωρίς αφού αρματωθήκαμε τα ζεστά μπουφάν μας…
Οι Πηγές Κρύας ήταν ο τελικός προορισμός. Φτάνοντας βάλαμε τις μηχανές δίπλα από το ποταμό Έρκυνα που διασχίζει την πόλη της Λειβαδιάς και πήρε το όνομα του από την κόρη της Θεάς Δήμητρας. Εκεί συναντήσαμε κι άλλο ένα μέλος των T-Motoriders, μόνιμο κάτοικο Λειβαδιάς, όπου μας οδήγησε σ έναν γαστρονομικό ορυμαγδό, στις όχθες του ποταμού.
Τα λουκάνικα, οι πλούσιες σαλάτες, το κόκκινο κρασί αλλά και τα υπέροχα φαγητά ήταν ότι χρειαζόμασταν για να επισφραγίσουμε την πολύ όμορφη διαδρομή μέσα στην φύση, με τις ωραίες εικόνες αποτυπωμένες στο μυαλό και με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλια μας.
Μετά από ένα καλό φαγοπότι, το γλυκό αλλά και ο καφές ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα για να ολοκληρώσουμε την γαστρονομική μας ευδαιμονία… κλείνοντας έτσι γλυκά αυτή την εξόρμηση μας.
Ο γυρισμός ήταν μέσω Θήβας από τον παλιό δρόμο. Ο ήλιος έδυε απαλά πίσω από τα βουνά, απλώνοντας αυτό το πορτοκαλοκίτρινο χρώμα του, αφήνοντας το κρύο να κάνει πιο αισθητή την εμφάνιση του.
Εμείς όμως γεμάτοι από εικόνες, συναισθήματα και φανερά ικανοποιημένοι, στο δρόμο της επιστροφής ήδη τα νέα σχέδια για την επόμενη εξόρμησή μας γέμιζαν το μυαλό μας, σμίγοντας ξανά όλοι μαζί….