Ημέρα 3 – Άγκυρα & Νότια

Ξυπνήσαμε νωρίς, πήραμε μαζί με όλη την οικογένεια ένα υπέροχο πρωινό για πρωταθλητές, είπαμε μερικές τελευταίες ιστορίες και γελάσαμε με τους νέους μας φίλους, ετοιμάσαμε τις μηχανές μας και ξεκινήσαμε για μια βόλτα στο κέντρο της πόλης.

Υπέροχο μέρος.. παρκάραμε τις μηχανές και κάναμε μία βόλτα! Τελικά, φτάσαμε στο Anıtkabir, το Μαυσωλείο του, πατέρα του έθνους, Mustafa Kemal Ataturk! Μίνιμαλ αν και τεράστιο, εμπνέει σεβασμό και διδάσκει (την Τουρκική) ιστορία. Σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη!

Περπατήσαμε λίγο ακόμη προς το κέντρο. Μία γρήγορη στάση για κεμπάπ με τον Πάνο και μετά αναχώρηση, ξανά… επόμενη στάση: Şereflikoçhisar

Στο δρόμο μας, κάνουμε και μία σύντομη στάση για αλλαγή στα τακάκια των monster… υποθέτω πως 3 μηχανικοί είναι υπεραρκετοί για τέτοιες μικροεπισκευές;)

Εντωμεταξύ, ο τίγρης μου είναι πιστός, ξεκούραστος, ομαλός και ευχάριστος στην οδήγηση, όσες ώρες και αν περνάνε, παρά το βαρύ φόρτωμα που τον έκανε να μοιάζει με καμήλα καραβανιού! Σε ευχαριστώ Triumph:)

21:00… βρίσκουμε ένα ζεστό μέρος να ξαποστάσουμε (Yildirim Hotel)… η ζεστή σούπα κ η ρακή μας χαλαρώνουν άμεσα!

Φεύγουμε από το ξενοδοχείο στις 10:00… έχει αρχίσει να γίνεται ρουτίνα… πρωινό, πακετάρισμα, ντύσιμο, έλεγχος στη μηχανή, λάδωμα αλυσίδας, έλεγχος στο intercom, φύγαμε!

Πρώτη στάση, η λίμνη δίπλα στο χωριό, διάσημη για τις αλατισμένες όχθες της! Εκπληκτικό τοπίο!

Συνεχίζουμε την οδήγηση, ανεβαίνοντας τα βουνά της Ανατολίας (1400 μ υψόμετρο)…

Η είσοδος στο Aksaray ήταν το τέλειο μέρος για μία γρήγορη στάση, μερικά γέλια και περισσότερες φωτογραφίες!

Στο δρόμο μας για την Καππαδοκία, αποφασίσαμε να κάνουμε μία μικρή παράκαμψη, για να απολαύσουμε την θέα και τις μυρωδιές της φύσης.

Αυτό που τελικά βρήκαμε, δεν το περίμενε κανείς μας: οδηγώντας ένα απολαυστικό off-road προς ένα λόφο που θα μας χάριζε πανοραμική θέα, βρεθήκαμε στον τρούλο μίας υπόσκαφης χαμένης εκκλησίας! Ανατριχίλα!

Μέχρι τις 18:00 είχαμε φτάσει στον προορισμό μας, το Göreme!

Καθώς το απόγευμα έπεφτε, ο ορίζοντας γέμιζε από αερόστατα που έκαναν βόλτα τους τουρίστες… ευλογημένος τόπος… θα μείνουμε εδώ 3 ημέρες.. ξενοδοχείο? Dream Cave Hotel it is!

Ο χρόνος μοιάζει να μην κυλάει στην Τουρκία, χαρίζοντάς μας μερικές τέλειες φωτογραφίες!

Απολαμβάνουμε έναν μακρύ περίπατο ανάμεσα σε υπόγεια σπίτια και σε λόφους σκαλισμένους από τον άνεμο… ένα νόστιμο βραδινό μας επιστρέφει στο δωμάτιο χορτάτους κ χαρούμενους!

Ημέρα 5: Καππαδοκία

Έφτασε η ώρα να πάμε στην υπόγεια πόλη του Derinkuyu. Οδηγάμε νότια μέχρι να την βρούμε!

Η αρχαία πόλη, μέσα στις σπηλιές και στα τούνελ της, φιλοξενούσε 20,000 Χριστιανούς, σε ένα σύμπλεγμα 8 υπόγειων επιπέδων, βάθους έως και 60 μέτρων!!!

Αρκετά όμως με την σκοτεινή πόλη! Χρειαζόμαστε φρέσκο αέρα και λιγότερους τουρίστες γύρω μας! Κατευθυνόμαστε δυτικά, προς την κοιλάδα της Ihlara

Η Ιχλάρα είναι μία κοιλάδα 24 χιλιομέτρων, ανάμεσα σε δύο απόκρημνες πλαγιές, την οποία διασχίζει ένας γαλάζιος ποταμός. Στα βράχια, αμέτρητες Χριστιανικές εκκλησίες είναι σκαλισμένες. Καθώς δεν υπάρχουν τουριστικές υποδομές, έχουμε την δυνατότητα να γνωρίσουμε την κοιλάδα μόνοι.. οι τελευταίοι τουρίστες (ένα ζευγάρι Γερμανών) βγαίνουν λίγα λεπτά μετά την είσοδό μας.. Είμαστε μόνοι, σε έναν αρχαίο, ιερό τόπο!

Ευκαιρία για πραγματική εξερεύνηση.. ανάβουμε φακούς και μπαίνουμε σε όλες τις σπηλιές, την μία μετά την άλλη, μέχρι να βρούμε την πρώτη όχι κατεστραμμένη αγιογραφία.. Μία περιπέτεια που θύμιζε κάτι από Indiana Jones:)

Μείναμε εκεί μέχρι την δύση του ηλίου.

Έπειτα, μέσα από τις σκοτεινές ευθείες της άγριας Ανατολίας, επιστρέψαμε στο Goreme. Με τα Intercoms κλειστά, ήταν μία καλή στιγμή για ενδοσκόπηση, σκέψεις, θύμησες μελαγχολία.

Ο ύπνος (και το ροχαλητό) ήρθαν αμέσως!

Ημέρα 6: Καππαδοκία – Σινασσός

Ώρα να προχωρήσουμε στην επόμενη πόλη! Ürgüp (Taskin Hotel)!

Ο χρόνος τελικά κυλάει πολύ γρήγορα… έχουμε μόνο 24 ώρες στην Ανατολία και υπάρχουν αμέτρητα μέρη που θέλουμε να δούμε! Ταξιδεύουμε χωρίς κανένα φορτίο και οδηγούμε από γειτονιά σε γειτονιά!

Θέμα της Ημέρας: Τα Χάνια, το μέρη εκείνα όπου τα καραβάνια ξεκουράζοντας, άπλωναν την πραμάτεια τους και έκαναν εμπόριο! Ένα κάθε 30-40 χιλιόμετρα. Λίγα έχουν μείνει να τα επισκεφθεί κανείς στις μέρες μας. Πήγαμε σε όλα!

Μερικές τελευταίες επισκέψεις σε αξιοθέατα και μία μακριά βόλτα ανάμεσα σε χωράφια που μας οδήγησε στην όχθη μίας πανέμορφης λίμνης ολοκληρώνουν των κύκλο των αναμνήσεων από της Ανατολία.

Ημέρα 7: Καππαδοκία – Beysehir – Isparta (ο δρόμος του μεταξιού)

Λοιπόν… έφτασε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας την Ανατολία και, παρά την μακρά λίστα εκκρεμοτήτων, να κατευθυνθούμε ξανά προς την Δύση… κάτι μου λέει ότι θα τα ξαναπούμε Καππαδοκία!

Πρέπει να καλύψουμε μεγάλες αποστάσεις, οπότε τρέχουμε βιαστικά την πρωινή ρουτίνα και καβαλάμε τις μηχανές..

Φυσικά, κάνουμε μερικές στάσεις για να δούμε τα Χάνια που συναντάμε στο δρόμο μας, για να προσθέσουμε μερικές νέες εικόνες στις αναμνήσεις μας..

Μετά από 10 ώρες οδήγησης (με μία γρήγορη στάση για κεμπάπ στο Baysehir), φτάνουμε στην Isparta (Σπάρτη) & γρήγορα βρίσκουμε ένα ξενοδοχείο να μας φιλοξενήσει.. το (δίκλινο) δωμάτιο των 60τ.μ (!) ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμασταν.. (για την ακρίβεια, δύο τέτοια)!

[*συμβουλή: αν είσαστε αντροπαρέα, μην μπείτε στον κόπο να μπείτε σε club & bar.. οι γυναίκες συνοδοί είναι απαραίτητες]

Ημέρα 8: Denizli / Pamukkale

Πρέπει να αφήσουμε το παλάτι μας (Basmacioglu Hotel) και να  ξεκινήσουμε, ξανά! Τρώμε το πλέον απίθανο πρωινό σε ξενοδοχείο, βγάζουμε μερικές τελευταίες φωτογραφίες και γυρίζουμε την μίζα…

Ο τίγρης βρυχάται ξανά!

Κάνουμε μία βόλτα στη όμορφη φοιτητούπολη Σπάρτη και στους καταπράσινους λόφους που την πλαισιώνουν..

Διασχίζοντας μία χώρα με μοτοσυκλέτα, έχεις τη δυνατότητα να επισκεφθείς μέρη που αλλιώς δεν θα έφτανες ποτέ… λίμνες, μικρά χωριά (με παιδάκια να τρέχουν ξυπόλυτα πίσω μας), βουνοκορφές, ότι φανταστείς!

Επόμενος προορισμός, Ιεράπολις! Ακριβώς δίπλα στις πηγές του Παμούκκαλε, βρίσκεται μία τεράστια έκταση γεμάτη με ναούς, οικίες, δρόμους, ένα υπέροχο θέατρο, ένα κάστρο κλπ κλπ..! Πιθανότατα, θα έπρεπε να αφιερώσουμε μισή μέρα εδώ, όμως ο ήλιος δύει και εμείς πρέπει να φύγουμε.

[*συμβουλή: δεν υπάρχει λόγος να βουτήξετε στην «αρχαία» πισίνα της Ιεράπολης… 32TL για βρώμικα νερά σε ένα κιτς σκηνικό μέτριας ποιότητας, μάλλον δεν αξίζουν]

Η νύχτα σκεπάζει την αρχεία πόλη και δίνει εντυπωσιακά χρώματα στις ιαματικές λίμνες… εμείς οδηγούμε πίσω στο Denizli. Τρώμε ένα γρήγορο γεύμα και καταλήγουμε στο ξενοδοχείο Napa…

Ημέρα 9: Ο γυρισμός

Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε την απαράδεκτη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, ο οποίος αποφάσισε να μας χρεώσει ένα έξτρα 20% με το έτσι θέλω… Άλλωστε, μετά από 9 μέρες όπου κάθε ντόπιος μας φέρθηκε με ευγένεια, φιλοξενία, διάθεση για βοήθεια, γενναιοδωρία και καλοσύνη, δεν θα αφήσουμε μία ανόητη εξαίρεση να χαλάσει την γενική εικόνα!

Έτσι, φορτώνουμε τα πράγματα για μια τελευταία φορά και ξεκινάμε. Περνάμε από πολλές πόλεις που πρέπει να επισκεφθούμε σε επόμενο ταξίδι… μία βόλτα στα παράλια νομίζω ότι πρέπει να κανονιστεί σύντομα!

Στις 15:30 φτάνουμε στο Τσεσμέ…

Γνωρίζουμε τον Μιχάλη και την Κική, που μοιράζονται το ίδιο πάθος για ταξίδια και μηχανές! Είναι πάντα όμορφο να γνωρίζεις νέους φίλους!

18:00: Το φέρυ αναχωρεί… αυτή τη φορά είμαστε μέσα και οι τρεις!

19:00: φτάνουμε Ελλάδα… μία μελαγχολική νοσταλγία μας κυριεύει…

Τρώμε το πρώτο μας Ελληνικό γεύμα μετά από 10 ημέρες! Καλά είναι και τα δικά μας τελικά J Στη συνέχεα, πίνουμε μερικά ποτά στο γνωστό μπαρ με τον Μιχάλη και την Κική, που τυχαίνει και είναι ντόπιοι! (σας ευχαριστούμε για το κέρασμα παιδιά! Τα επόμενα είναι δικά μας!)

22:37… το πλοίο μπαίνει στο λιμάνι… τρέχουμε στις μηχανές και ετοιμαζόμαστε για επιβίβαση

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ που κλείσαμε καμπίνα! Ξαπλώνουμε κατευθείαν… Αθήνα, ερχόμαστε!

Ημέρα 10: Επιστροφή στην καθημερινότητα

06:45 το πλοίο δένει στον Πειραιά… αποχαιρετισμός… οι ρόδες πατάνε στους αθηναϊκούς δρόμους… η πόλη ξυπνάει… θόρυβος, καυσαέριο, κίνηση… απότομη προσγείωση L

07:30 μπαίνω στο σπίτι… ένα γρήγορο ντους και τρέχω στο γραφείο..

Μέχρι το επόμενο ταξίδι… καλή αντάμωση!

Για τους τύπους, ο τίγρης φόραγε τα παρακάτω:

• 11,000 χλμ

• Λάστιχα μαμά (Pirelli Scorpion) τα οποία πλέον είναι φτέλια

• Θερμαινόμενα γκρίπς (πολύ χρήσιμα στις ατελείωτες ώρες στους 5 βαθμούς)

• Πλαϊνές βαλίτσες Earth Explorer (36 & 42 λίτρων)

• Top Case Givi 47lt

• Προβολείς ομίχλης μαμά

• Κάγκελα προστασίας κινητήρα

• Μανταλάκι για γκάζι (3€ – πολύ χρήσιμο σε ατελείωτες ευθείες)

• Μεταλλική ποδιά

• Σχάρα ψυγείου

• Έξτρα μπιτόνι βενζίνης 5 λίτρων

• Κεντρικό στάντ

Κατανάλωση: 5.3λτ/100χλμ – με όλο αυτό το φορτίο περίπου 50 κιλά + 19 ντεπόζιτο :yessir:

Έξοδα ταξιδιού: 700€ (ισοτιμία 1€ = 3 ΤL)

• 210€ ακτοπλοϊκά (επιστροφή από Χίο με καμπίνα)

• 250€ βενζίνες

• 100€ ξενοδοχεία (τρίκλινα & οικονομικά)

• 50€ μουσεία

• 90€ φαγητό & τσάι (ποτό σχεδόν πουθενά)

Ταξιδιωτικές Λεπτομέρειες:

• Οδικό Δίκτυο: οι Εθνικοί τους δρόμοι είναι εξαιρετικοί: 2-3 λωρίδες με νησίδα & ΛΕΑ παντού… οι περισσότεροι σχετικά νέοι.. Μόνο έξω από Άγκυρα (!!) είχε αρκετά φρεζαρισμένο οδόστρωμα και στις κορυφές των βουνών συναντούσαμε κ μερικές μικρές λακκούβες… γενικά είχε φρέσκα μπαλώματα, που σημαίνει ότι υπάρχει συντήρηση. Οι τοπικές οδοί ήταν πάλι σε πολύ καλή κατάσταση – εκτός από κάτι χωριά που επισκεφθήκαμε αλλά δεν υπήρχαν ούτε στο χάρτη! αυτά θύμιζαν Ελλάδα του ’60. Επίσης, οι κλίσεις κ η απορροή ήταν άριστες κ σε άφηναν να το ανοίξεις όσο ήθελες με σιγουριά.. Κ φυσικά, άριστη σήμανση, παντού. Α! Προσοχή στις εισόδους/εξόδους κ στα βενζινάδικα όπου σχεδόν παντού υπάρχει γαρμπίλι!!

• Οι οδηγοί: γενικά πολύ συνεπείς με τα όρια (90-110). Οι περισσότεροι σταθεροί. Είχε φυσικά και αυτούς που ξαφνικά αλλάζουν λωρίδα για προσπέραση, αλλά δεν ήταν ο κανόνας. Η αριστερή σχεδόν πάντα άδεια. Προσπερνούσαν κ επέστρεφαν στη λωρίδα τους. Προσοχή θέλει όμως η ΛΕΑ (μας είχαν προειδοποιήσει) καθώς εκεί συναντάς οχήματα να κάνουν όπισθεν, να κινούνται ανάποδα (!), ντόπιους να ψήνουν, ποδήλατα να κάνουν βόλτα, σκισμένα λάστιχα, νεκρά ζώα, ζωντανά ζώα κλπ… γενικά, προτείνω μεσαία λωρίδα κ προσοχή… Στις πόλεις η ιστορία αλλάζει.. οδηγούν σαν τρελοί στο μποτιλιάρισμα… οι 3 λωρίδες γίνονται 5, με σφήνες, κόρνες κ στραβοτιμονιές! Επίσης, οι ταξιτζήδες είναι κασκαντέρ στο τιμόνι κ οι μηχανές αποτελούν εμπόδια στο δρόμο για τη δόξα

• Αστυνόμευση: φυσική παρουσία πολύ χαλαρή.. πετύχαμε 3 μόλις μπλόκα μετά από κάμερες… στο ένα, τα monster είχαν περάσει από τις κάμερες με 230. Μας σταμάτησαν, είδαν πινακίδες κ είπαν “yunan, yunan… go.. go…”! Αποθέωση… Το άλλο μάλλον επόπτευε την κίνηση στην είσοδο της Σπάρτης. Το τρίτο ήταν αποθεωτικό: περιπολικό/μπλόκο ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ με κανονικό φάρο… από μακριά σου κόβονταν τα γόνατα γιατί είναι σε ευθείες που το ανοίγεις, αλλά φτάνεις κοντά κ κλαις από τα γέλια! Τέλος, οι κάμερες νομίζω φωτογραφίζουν μόνο μπροστά… θα δούμε…

• Ξενοδοχεία: ψάχναμε αξιοπρεπή αλλά οικονομικά.. με 80-100 λίρες (30-35€) βρίσκαμε τρίκλινα με πρωινό.. δώσαμε κ 180 λίρες σε ένα μέγαρο βέβαια, αλλά το άξιζε! Γενικά με 40-50€ βρίσκεις πολύ καλά δωμάτια

• Φαγητό: πολύ καλό – αν σου αρέσουν οι ανατολίτικες γεύσεις – και πολύ οικονομικό… με 10-15€ τρως σε καλό εστιατόριο του σκασμού. Αλκοόλ = σπάνιο είδος (αν κ έχουν ωραία ρακή).. επίσης σχεδόν όλα τα καταστήματα κλείνουν στις 23:00. (σημείωση: όλες οι τιμές που γράφω δεν ισχύουν για Κωνσταντινούπολη που έχει μάλλον Ελληνικές τιμές)! Σε κεμπαμπτζίδικο, με 9€ φάγαμε 6 τεράστια πιτόγυρα, ήπιαμε 6 Αριάνι (γιαουρτόγαλο), μία κόλα και ένα νερό… τζάμπα!

• Καιρός: αυτή την εποχή έδινε 25% πιθανότητα βροχής… γενικά φάγαμε 2 καλές βροχές, αλλά τις υπόλοιπες μέρες είχε ζέστη την ημέρα (κοντομάνικο/βερμούδα) κ δροσιά/κρύο (5-10 C) το βράδυ.. σχεδόν όλη η διαδρομή ήταν σε υψηλό υψόμετρο (1000-1500μ) οπότε είναι λογική και η διακύμανση. Ο καλός ευέλικτος ρουχισμός με dry fit, ισοθερμικά κ αντιανεμικά σώζει!)